Nereden duyduğumu hatırlamadığım bi söz geldi aklıma. Bir insan annesini, babasını kaybettiğinde de çok üzülürmüş ama en çok evladını kaybettiğinde üzülürmüş. Çünkü anne-baba insanın geçmişi, evladı geleceğiymiş. Doğru bi söz aslında ama düşününce aklıma bişey daha geldi. Evlat demek emek demek. İnanılmaz bir emek.. bu kadar emek verdiğin bişeyi kaybetmek bence asıl zor olan. Bu düşünce de geçen gün arkadaşımla, hastanede bebekleri karışan biri Türk, biri Suriyeli iki ailenin 10 yaşına gelen çocukları değişmeleriyle ilgili haber üzerine konuşurken geldi. Dedim ki, ‘sadece 4 ay, 20 gündür Utku’nun annesiyim ama ‘bebeğiniz hastanede karışmış, değiştireceğiz’ deseler veremem. Nasıl 10 yaşındaki çocukları değişmişler, hayret’…Ama bir yandan da diğer taraftaki de gerçek çocuğun, onu da almadan edemezsin.. Off neyse, düşüncesi bile huzursuz etti, Allah korusun herkesi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder