Haftasonu

Bu haftasonumuz yine oldukça hareketliydi. Çiğdem teyzemiz nihayet bizi görmeye geldi. Utku'nun Çiğdem teyzesini seveceğini biliyordum da bu kadarını ben de tahmin etmemiştim. Bütün haftasonu gülücükler atarak ona baktı. Bu haftasonu başka bir misafirimiz daha vardı. Utku'nun, kendisinden 17 gün küçük arkadaşı (benim hamilelik günlerimi birlikte geçirdiğim sevgili iş arkadaşımın minik oğlu) da cumartesi günü bizimleydi. İlk karşılaşmalarında ikisi de uyudukları için tanışamamışlardı, bu sefer de Utku onlar giderken zor zahmet kafasını kaldırabildi uykudan. (O kadar kendi kafasına göre bir bebek ki ne zaman uyanacağı, ne zaman uyuyacağı, ne zaman acıkacağı hiiç mi hiç belli olmuyor.) Utku yeni birilerini gördüğünde hep yaptığı gibi ağzını açıp şaşkın şaşkın baktı yüzlerine. Pazar günü de Çiğdem teyzemizi yolcu ettikten sonra, ciddi bir ameliyat geçiren büyük anneannemizi ziyarete gittik. Bu arada haftasonu deyince aklıma gelmişken şunu da söylemeliyim ki Utku nedeniyle çalışmadığım bu süreçte farkettim ki pazartesi sendromunun iş hayatıyla ilgisi yokmuş. Çünkü ben hala her haftasonundan sonra ciddi bir pazartesi sendromu yaşıyorum. Bunun biraz da babamızın işe gitmesiyle de ilgisi vardır belki bilmiyorum.